බෞද්ධ හා ඉස්ලාම් ආගමික ආතතිය | මේ මොකද වෙන්නේ?

මේ වෙන‍කොට ලංකාවේ ඉන්න සිංහල හා මුස්ලිම් ජනතාව අතර ජාතික වශයෙන් යම් ආතතියක් ඇති වෙලා තියෙනවා. ‍මේක යම් යම් පරිමාණයෙන් විවිධ ස්ථර දක්වා ව්‍යාප්ත වෙමින් පවතිනවා. පහුගිය කාලය පුරාවට මේ තත්ත්වය වඩ වඩාත් තියුණු වෙමින් පවතිනවා මිසක් ඒක සමනය ‍වෙන බවක් දක්නට ලැබෙන්නෙ නැහැ. මේ තත්ත්වය මත රජයේ විවිධ ඇමතිවරු මෙන්ම ජනාධිපතිවරයා ද, සෘජු සහ වක්‍ර ලෙසින් සිංහල - මුස්ලිම් ආතතිය සම්බන්ධයෙන් අදහස් දැක්වීම් මෙන්ම යෝජනා ද සිදුකොට තිබුණා. බොදු බල සේනා නම් සංවිධානය හමුවී ජාතික සමගිය පිළිබදව අදහස් දැක්වීම ඊට එක් උදාහරණයක්. ඉස්ලාම් ආගමට අදාළ හලාල් සහතිකය ලංකාවේ නිකුත් කිරීමට බලය ඇතිසමස්ත ලංකා ජමියතුල් උලාමා සංවිධානය පවා සිය ක්‍රියාවලිය පිළිබඳව පැහැදිලි කිරීමක් කරන්නෙ මෙහි ප්‍රතිඵලයක් විදිහට. 

ඒ අනුව සිංහල - මුස්ලිම් ජාතීන් මුල්කරගෙන පවතින ගැටුමකට වඩා මෙය හඳුන්වන්න පුළුවන් බෞද්ධ හා ඉස්ලාම් ආගම් අතර වෙන ගැටුමක් විදිහට. මෙය නිශ්චිතව බෙදා වෙන්කළ නොහැකි වුනත්, සිංහල ජාතියට අයිතිවෙන ක්‍රිස්තියානි හා කතෝලික භක්තිකයින්ට මේ ගැටුම තුළ නියෝජනයක් ලැබෙන්නෙ නෑ. ඒ අනුව සිංහල බෞද්ධ පිරිස හා ඉස්ලාම් භක්තිකයින් හෝ මුස්ලිම් ජාතිකයින් (මේ නම් දෙකෙන්ම හඳුන්වන පිරිස එකම පිරිසක්) අතර ඇති යම් ආතතියක් ලෙස මෙය හදුන්වන්න පුළුවන්. 

මෙම ගැටුමට මූලික වෙන කතිකාව වෙන්නේ ශ්‍රී ලංකාව පිරිහෙමින් පවතින බවත්, එහිදී සිංහල බෞද්ධ ජනතාවගේ පිරිහීම වැඩිබවත්, මේ නිසා පිරිහෙන ලංකාවටත්, සිංහල බොදු දහමත් වෙනුවෙන් සිංහල බෞද්ධයින් පෙනී සිටිය යුතු බවත්, ශ්‍රී ලංකාවේ හා සිංහල බොදු දහමේ විනාශය වෙනුවෙන් කටයුතු කරන දේශිය හා විදේශීය පාර්ශවයන්ට එරෙහිව සිංහල බෞද්ධයින් ලෙස නැගී සිටිය යුතුයි කියන අදහස මූලික කරගෙන. (හැඳින්වීම- බොදු බල සේනා) මේ තර්කයට අනුව ලංකාවේ ඉන්න ඉස්ලාම් ආගමිකයින් විසින් පිළිපදින යම් යම් ප්‍රතිපත්ති සහ සංවිධානාත්මක ක්‍රියාකාරීත්වයන් ලංකාවේ සිංහල බෞද්ධ ජනතාවට වගේම, ජන සංයුතිය පාලනකිරීම සදහාත් හේතුපාදක වෙනවා කියලයි චෝදනා නැගෙන්නෙ. ඊට හොදම උදාහරණ‍ය වෙන්නෙ හලාල් සහතිකය. එතනදි හලාල් සහතිකය නිකුත් කිරිම හරහා මුස්ලිම් නොවන ව්‍යාපාර පාලනය කිරීමට උත්සාහ කරන බවටත්, ඉන් අතිවිශාල මුදලක් උපයමින්, ඒක ලංකාවේ මුස්ලිම් ගහණය ව්‍යාප්ත කරලීම සදහා යොදාගන්නා බවටත් චෝදනාවක් සිංහල බෞද්ධ පාර්ශවයෙන් නැගී ආවා. මීට සමාන්තරව මුස්ලිම් ව්‍යාපාර ස්ථාන වර්ජනය කිරීම, රජයේ මුස්ලිම් ඇමතිවරු විසින් සිය ජාතිය වෙනුවෙන් යම් යම් විශේෂ උදව් උපකාර කිරීම් (නීති විභාග ගැටලුව) මෙන්ම මුස්ලිම් ජාතිකයින් විසින් නැගෙනහිර ඓතිහාසික සිංහල බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන නටඹුන් ආක්‍රමණය කිරීම් වැනි කරුණු කාරණා ඉස්මතු වුණා. 

මේ කරුණු කාරණා වල සත්‍ය අසත්‍ය බව හෝ දේශපාලන, සංස්කෘතික පසුබිම සම්බන්ධය කියවීමට වඩා මගේ උත්සාහ වෙන්නෙ මේ තත්ත්වය පිළිබදව ගැටුම්, ත්‍රස්තවාදය, භූ දේශපාලනය වැනි සංකල්ප ඇසුරින් යම් කියැවීමක් සිදුකිරීම. 



මෙහෙම වුනේ ඇයි? 

ලංකාවේ අවුරුදු 30ක් දිග්ගැස්සණු සන්නද්ධ යුද්ධයත්, ඊටත් වඩා ඉතිහාසයක් තියෙන ජනවාර්ගික අර්බුදය වගේම දකුණු ප්‍රදේශයේ ඇතිවුණු තරුණ සන්නද්ධ කැරළි දෙකකිනුත් පීඩා විදලා, එක් පසෙකින් රටක් සමස්ත ජනතාවගේම සංවර්ධනය මගහැරිලා තියෙනවා වගේම, අනෙක් පැත්තට සියළු ජනතාව ඉන් හෙම්බත් වෙලා ඉන්නෙ. ඊළාම් යුධ ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් කරන ලද සිංහල බෞද්ධ ජාතිකවාදයේ ඔසවා තැබීම තවමත් පහ නොවුණු තත්ත්වයක පවා, රටක් ලෙස තවත් සන්නද්ධ යුද්ධයක් වෙත යන්න මොනයම්ම හෝ මනුස්සයෙක් කැමති වේ යැයි කියන්න අමාරුයි. යුද්ධයෙන් පස්සෙ යම් ආර්ථික දියුණුවක් ලබන්න උත්සාහ ගන්නවා වෙනුවට තවත් යුද්ධයකට අතවැනීම මනෝවිකාරයකට මෙහා දෙයක් නෙවෙයි. ඒකෙ කිසිම දේශපාලනික සාධාරණභාවයක් හොයන්න බෑ. වසර 30ක් ගෙවුණු යුද්දෙට වැයවුණු ජීවිත වල අගය අයින්කරලා මුදල විතරක් සලකා බැලුවොත්, ලංකාවේ ඉන්න මිලියන 20ක ජනතාව අතර රුපියල් මිලියනය ගානෙ බෙදලා දෙන්න පුළුවන්. (ඇමරිකානු ඩොලරයක් රුපියල් 100ක් යැයි උපකල්පනය කළොත්.) 

ආගමික වශයෙන් වැඩි ප්‍රතිශතයක් සිටින‍ බෞද්ධ පාර්ශ‍වයෙන් (70%) සුළුතරයක් වුණු ඉස්ලාම් (10%ක් පමණ) ජනගහණයට විරුද්ධවයි මේ වන විට ගැටුම්කාරී තත්ත්වය ඇතිවෙලා තියෙන්නෙ. මේ වෙන කොට බෞද්ධ පාර්ශවය නියෝජනය කරන පිරිස් ගැටුමට එළැඹෙන ස්වරූපයකුත් (Offensive) සහ ඉස්ලාම් සමස්ත පිරිස ආරක්ෂාකාරී (Defensive) ක්‍රම අනුගමනය කරන තත්ත්වයකුයි තිබෙන්නෙ. තත්ත්වය මේ ආකාරයෙන්ම ඉදිරියට ගියහොත් ගැටුමේ ස්වභාවය ප්‍රචණ්ඩාත්මක ස්වරූපයක් ගැනීමේ හැකියාවත් තිබෙනවා. ඉන් පසුව ප්‍රචණ්ඩත්වය ඉදිරියට යෑම ඇතුලෙ ගැටුමේ ස්වරූපය වෙනස් වෙනවා. මේ වෙනස්විම ගැන අපි ඉදිරියෙදි කතා කරමු. 

ඇත්තටම සිංහල බෞද්ධ හා මුස්ලිම් ජනතාව අතර ඇති මේ ගැටුම ඉදිරියට ගොස් ඒක ප්‍රචණ්ඩත්වයටත්, ඒ වගේම සන්නද්ධ තත්ත්වයකටත් පත්වීමට හැකියාවක් තියෙනවද? මේ හැකියාව ගැන සලකා බලමු. 

වාර්ගික ප්‍රතිවිරෝධතාව රාජ්‍ය පාලන උපක්‍රමයක් ලෙස (Divide and Rule)

රටක් පාලනය කරන ආණ්ඩුවකට ඒ රටේ තියෙන සමාජ, දේශපාලන විශේෂයෙන්ම ආර්ථික ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු හොයාගන්න බැරිනම් ඒ ආණ්ඩුව අවදානමකට ලක්වෙනවා. ඒ වගේම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී රාජ්‍ය පාලනයේ මූලික අංග වුණු විධායකය, ව්‍යවස්ථාදායකය හා අධිකරණය ගැන තියෙන මහජන විශ්වාසය බිදවැටිලා නම් ඒ රට අසාර්ථක රාජ්‍යයක් වෙනවා. එත‍කොට මේ තියෙන ප්‍රශ්න වලට පිළිතුරු හොයන්නෙ නැතුව, එහෙමත් නැත්නම් හොයන පිළිතුරු අසාර්ථක නම්, රාජ්‍ය පාලන ආණ්ඩු විසින් රටේ ජීවත් වෙන ජනතාවට මේ පවතින ප්‍රශ්න අමතක කරන්න "බෙදාවෙන්කොට පාලනය" කියන යටත්විජිතවාදී පාලන උපක්‍රමය අලුත් විදිහකින් අත්හදා බලනවා. 



ලෝක මට්ටමෙන් උදාහරණ ගණනාවක් වගේම, ලංකාවේ 1983 කළු ජූලිය සිද්ධ වුණු අවස්ථාවෙදි ජනතා පීඩනය, දෙමළ සිංහල එකිනෙකා මත පටවන්න එවකට පැවති රජය ක්‍රියාකර තිබුණා. (‘Black July’ 1983: Remembering the Horrors of a Pogrom) ඒ අවස්ථාවෙදි බහුතර ජනය පාලනය කිරීමට, ඔවුන්ගේ අවධානය රටේ එවකට පැවති ආර්ථික දේශපාලන ප්‍රශ්න වලින් පිටමං කරලා තබන්නට දෙමළ ජනතාව ඇමක් ලෙස භාවිතා කරා. 

මේ වන විට පවතින මුස්ලිම් විරෝධය පිටුපසත් පාලක රජයේ සහයෝගය ලබන පිරිස් ඉන්නවා කියන එක රහසක් නෙවෙයි. විශේෂයෙන් එල්ටීටිඊ සංවිධානය පරාජය කිරීම තුළින් ලබාගත්තු ජයග්‍රාහී ආවේගයන් මුස්ලිම් ජනතාව මතත් මුදාහරින ආකාරය දකින්න පුළුවන්. 
සංස්කෘතික වශයෙන්, භූ විෂමතා වශයෙන්, ජාති ආගම් වශයෙන්, කුල වැනි සම්ප්‍රදායික බෙදුම් මිමි වලින් වෙනස්කම් වලින් යුතු මිනිස්සු එකම රටක ජීවත් වෙනකොට යම් යම් නොහොද නෝක්කාඩුකම්, අමනාපකම් පැවතීම සාමාන්‍ය දෙයක්. ජාතික රාජ්‍යයක්ගොඩනගනවා කියන්නෙම මේ වගේ වෙනස්කම් තියෙන විවිධ ජනකොටස් එකම රාජ්‍යයක් වෙත අනුගත වීමක් (Integration). (Nation-building) එහෙම එකට ජීවත් වෙන විවිධ ජනකොටස් අතරට ඓතිහාසික වශයෙන් ගොඩනැගුණු ආරවුලක් ඉස්මතුකරලීමට යම් පාර්ශ්වයකට අවශ්‍යනම් ඒ සදහා පදනම් හොයාගන්න එක එතරම් අපහසු දෙයක් නෙවෙයි. විශේෂයෙන් අනෙකුත් බෙදීම් පරදා සාර්ථක ජාතික රාජ්‍යයක් ගොඩනැගීම සිදු‍නොවුණු ලංකාව වගේ රටක මෙවැනි ආරවුල් ඉතා පහසුවෙන් ඉස්මතු කර ගන්න පුළුවන්. රාජ්‍ය පාලන උපක්‍රමයක් විදිහට තමන්ගේ බලය, සංවිධාන හැකියාව, ප්‍රචාරණ යාන්ත්‍රණ උපයෝගී කරගෙන ආණ්ඩු විසින් ජනතාව අතර බෙදීම් උලුප්පාලන්නේ මේ අනුවයි. 

දැන් තියෙන තත්ත්වය ප්‍රචණ්ඩත්වයෙන් යුතු ගැටුමක් බවට පත්වෙන්න පුළුවන්ද? 

මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුර තියෙන්නෙ දැන් පවතින තත්ත්වය කොතෙක් දුරට පාලනය කරනවාද සහ ඒ සදහා ආණ්ඩුවේ දායකත්වය කොතෙක්ද කියන කාරණය මත. මේ වෙනකොට මේ තත්ත්වයට විරුද්ධව මුස්ලිම් දේශපාලන නායකයින් සහ ආගමික නායකයින් සාමකාමී විරෝධතාවයන් දක්වලා, රටේ නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමටත්, සාමය ස්ථාපිත කිරීමටත් ඉල්ලීම් කරලා තියෙනවා. සිංහල බෞද්ධ නායකයින් බොහෝමයක් මේ තත්ත්වයට විරුද්ධව අදහස් ප්‍රකාශ කරලා තිබුණත්, ගැටුම්කාරී පිරිසේ ආවේගශීලිත්වයත්, ඔවුන් වෙත නායකත්වය දීම සදහා බෞද්ධ හිමිවරුන් එකතුවීමත් සමගම ‍ගැටුම්කාරී සිංහල බෞද්ධ සුළුතරයේ බලපෑම වැඩිව තියෙනවා. 

මෙය පාලනය කිරීමට ඇති එකම විකල්පය රටතුළ නීතිය හා සාමය ස්ථාපිත කිරීමට රාජ්‍යය විසින් අපක්ෂපාතී විදිහට කටයුතු කරන එක. ඒත් ඉහත සදහන් කරලා තියෙන මේ ගැටුම පිටිපස්සෙ ආණ්ඩුව ඉන්නවනම් නීතියේ හා සාමය ස්ථාපිත කිරීම ගැන සැකසංකාවක් හටගන්නවා. 

පීඩිත පාර්ශවයේ නායකත්වයේ වෙනස් වීම

මේ වෙන විට මුස්ලිම් ජනතාවගේ දේශපාලන නායකත්වය විසින් සිය ජාතියේ පුරවැසියන් හට මුහුණ දෙන්න ‍වි තියෙන ගැටළු ගැන විසඳුමකට එන්නට උත්සාහ කරමින් සිටිනවා. ඒත් බැලූ බැල්මට පේන්නෙ ඊට වඩා බෞද්ධ පිරිස් හසුරුවන නායකත්වයේ බලපෑම වැඩි බවත්, ආණ්ඩුව නාමමාත්‍රිකව පමණක් මේ ආවේගශීලි ක්‍රියාවන්ට විරෝධයක් දක්වන බවත්. මේ මෙ‍‍හෙයුම සදහා ආණ්ඩුව නියෝජනය කරනපාඨලී චම්පික ඇමතිවරයාත් එකතු වෙන්නෙ මේ අතරෙ. 

මුසලිම් ප්‍රභූ පන්තියේ නායකත්වය මෙකී තත්ත්වය පාලනය කිරීමට අසමත් වෙන තත්ත්වයක් ඇතුලෙ වෙන්න පුළුවන් දේ මොකද්ද? තමන්ට වෙන හිංසාවන්ට හා අසාධාරණයන්ට එරෙහිව මුස්ලිම් ජනතාව ස්වයං ආරක්ෂාව සළසා ගැනීම, ඔවුන් විසින් හිංසාවට හිංසාවෙන් මෙන්ම, වඩා සංවිධානාත්මක පිළිතුරු සෙවීමට උත්සාහ ගැනීම. මේ අවස්ථාවෙදි ප්‍රභූ පන්තියේ නායකත්වය වෙනුවට භූමිය තුළ ක්‍රියාත්මක නායකත්වයක් මුස්ලිම් ජනතාව අතරින් ඉදිරියට එනවා. භූමියේ වැඩකටයුතු වලට වඩා දක්ෂ මේ නායකත්වය දේශපාලනික වශයෙන් පරිණත වීමට හැකියාවක් නැහැ. 

එතැන ඉදලා මුස්ලිම් ජනතාවගේ දේශපාලනය තීරණය වෙන්නෙ මේ නායකත්වයේ තීරණ අනුව. මේ තත්ත්වය ද්‍රවිඩ දේශපාලන අරගලය ඇතුලෙ බොහෝම පැහැදිලිව දකින්න පුළුවන් දෙයක්. භූමියේ ක්‍රියාකාරීත්වයට වඩා දක්ෂ මේ නායකත්වය දේශපාලනික පරිණතභාවය අතින් දුර්වල මට්ටමක පැවතීම අපේක්ෂා කරන්න පුළුවන් දෙයක්. ඒ වගේම අධ්‍යාපන මට්ටම, රටේ අනෙකුත් ජාතීන් සම්බන්ධයෙන් පවතින ආකල්පය වගේම අනෙකුත් දේශපාලන නායකයින් සමග වන සම්බන්ධකම් හා සන්නිවේදනයන් සම්බන්ධයෙන් අපේක්ෂා කළ හැක්කේ වඩා හිතකර තත්ත්වයක් නෙවෙයි. මේ නිසාම ගැටුම් පරිසරයක් තුළින් ගොඩනැගෙන නායකත්වයන් බොහෝ විට යම් අන්තවාදයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින තත්ත්වයක් දකින්න පුළුවන්. 

ලංකා‍වේ පවතින අර්බුදකාරී තත්ත්වයේ ව්‍යාප්තිය ගැන නිශ්චිතවම අනාවැකි පළ කළ නොහැකිමුත්, එය ගමන් කරන දිශාව ගැන අවධානයෙන් පසුවීම පුරවැසියන් සතු යුතුකමක්. අපි විසින් අනුබල දෙන ක්‍රියාකාරීත්වයන් වල ප්‍රතිඵලයන් කොතරම් භයානකද? එය සමාජයෙ ගමන් මගට කොතරම් බලපෑම් කරනවාද කියන එක තුළින්, අපේ ක්‍රියාකාරීත්වයන් තීරණය කරනවා නම් එය මුළු මහත් මානව සමාජයේම ඉදිරි ගමනකට සහයෝගයක් වීම නො අනුමානයි.



කාටූන් උපුටාගත්තේ- අවන්ත ආටිගල මූණු පොත් පිටුවෙන්. [facebook.com/Awantha.artigala]